Εναερίτες: Οι επίλεκτοι της Δ.Ε.Η

Εναερίτες: Οι επίλεκτοι της Δ.Ε.Η



Συντάχθηκε απο τον/την Administrator 20 Ιούνιος 2008
Εργάζονται στα 75 μέτρα επάνω από το έδαφος και κάτω από 380.000 volt τάση! Ο λόγος για τους εναερίτες, τους «επίλεκτους» της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, οι οποίοι καλούνται να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα», όταν οι γραμμές μεταφοράς βγαίνουν εκτός λειτουργίας λόγω βλάβης. Έξι συνεργεία εναεριτών βρίσκονται σε όλη τη χώρα, με το μεγαλύτερο να έχει έδρα το ΚΥΤ Καρδιάς στην Κοζάνη και να αποτελείται από δεκαοκτώ άτομα. Αντικείμενό τους η κατασκευή πυλώνων, η συντήρησή τους και η επιδιόθωση των βλαβών. Ο Νίκος Τσόπρας, βρίσκεται σε αυτήν την ομάδα εδώ και 24 χρόνια και είναι ένας από τους περίπου 130 με αυτήν την ειδικότητα στην Ελλάδα. Η ιδιότητά του ως συνδικαλιστή (αντιπρόεδρος του σωματείου εργαζομένων Σπάρτακος) του δίνει την ευκαιρία να έρχεται σε επαφή με όλους τους συναδέλφους του και να ακούει από πρώτο χέρι τα προβλήματά τους.
Πως είναι να βρίσκεσαι κρεμασμένος σε ύψος 75 μέτρων από το έδαφος;
Καταρχάς χρειάζεται κάποιου είδους εκπαίδευση για να γίνεις εναερίτης. Εκτός από αυτό χρειάζεται να έχεις και την ανάλογη σωματική διάπλαση και την φυσική κατάσταση, γιατί οι κινήσεις που γίνονται επάνω στον πυλώνα δεν είναι και οι πιο απλές.
Πέρα από αυτά όμως, πρέπει στο συνεργείο να υπάρχει πλήρης συνεργασία και ομοψυχία και να εφαρμόζονται τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Νομίζω πάντως ότι συνηθίζεις και αν δεν ξεπερνάς τον εαυτό σου αποφεύγεις τον μεγάλο κίνδυνο.
Η εκπαίδευση που γίνεται πιστεύετε πως είναι επαρκής;
Δεν νομίζω ότι γίνεται επαρκής εκπαίδευση. Όλοι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στα δίκτυα έχουν την ίδια εκπαίδευση με όλους τους εργαζόμενους στην επιχείρηση.
Δεν σας μαθαίνουν δηλαδή να «σκαρφαλώνετε»;
Ότι μαθαίνουμε είναι μια μέθοδος από παλαιότερους, οι οποίοι την έμαθαν και αυτοί με την σειρά τους από παλαιότερους. Κοιτάξτε, η εντύπώση που έχει περάσει στον κόσμο για τους εναερίτες, είναι ότι διατρέχουν κίνδυνο στο σκαρφάλωμα. Σας διαβεβαιώνω ότι το σκαρφάλωμα είναι το ακίνδυνο στην όλη υπόθεση...
Tότε επικίνδυνο θα είναι η υψηλή τάση του ηλεκτρικού ρεύματοςμ
...ούτε το ρεύμα είναι επικίνδυνο. Πρώτον γιατί όταν ανεβαίνουμε ο πυλώνας δεν είναι σε λειτουργία ή και να είναι, είναι γειωμένος τόσο καλά που δεν πρόκειται να σε χτυπήσει το ρεύμα. Ο ηλεκτρικός κίνδυνος στα συνεργεία των γραμμών μεταφοράς είναι πολύ μικρότερος από οποιαδήποτε άλλα συνεργεία που εργάζονται στην ενέργεια.
Τι είδους κινδύνους αντιμετωπίζετε δηλαδή;
Οι μεγάλοι κίνδυνοι για εμάς προέρχονται από μηχανικά φορτία και μεγάλες δυνάμεις. Για να καταλάβετε τι εννοώ, η δύναμη που ασκείται για την εξάρτηση των αγωγών, πλησιάζει σε πολλές περιπτώσεις τους 3,5 τόνους! Ο κίνδυνος εδώ έγκειται στο γεγονός ότι τους αγωγούς αυτούς, τα σύρματα να το πω απλά, θα πρέπει κάποιος να τους λύσει, να τους κατεβάσει και μετά να τους ξανανεβάσει. Το βάρος είναιμασήκωτο στην κυριολεξία. Γι αυτό και στους περισσότερους από εμάς προκαλούνται προβλήματα στη μέση μακροχρόνια.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που ζήσατε και θα σας μείνει χαραγμένη στη μνήμη;
Δύσκολες στιγμές έχουμε συχνά πυκνά. Και όλες λόγω των καιρικών συνθηκών που είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην δουλειά μας. Θυμάμαι, πως το συνεργείο μας έχει ανέβει σε 76μετρο πυλώνα με ακραίες καιρικές συνθήκες. Περιπτώσεις όταν έπρεπε να επιδιορθωθεί βλάβη και να ανέβουμε σε πύργο με χιόνι και αέρα και να γλιστρούν τα πάντα, ή να τοποθετούμε πυλώνα με αέρα 8 μποφόρ όταν μέχρι και ο γερανός αντιμετώπιζε δυσκολία στην κίνηση. Ποτέ όμως δεν σταματήσαμε λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων τη δουλειά, γιατί ξέραμε πως κάποιοι συνάνθρωποι έχουν μείνει χωρίς ηλεκτρική ενέργεια και την χρειάζονταν.
Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται η ομάδα των εναεριτών;
Πιστεύω πως θα έπρεπε να γίνονται στους εναερίτες ξεχωριστές και πιο ειδικές ιατρικές εξετάσεις. Πρέπει να αλλάξει και η ασφάλιση. Να φανταστείτε πως το επίδομα επικινδύνου εργασίας, οι εναερίτες δεν το παίρνουμε. Πρέπει να υπάρχει μια διαφορά στο επάγγελμα. Αυτό και ζητάμε, να υπάρχει διαφορά μεταξύ εναεριτών και του υπαλλήλου που κάθεται στο air condition. Αυτή η διαφορά σήμερα δεν υπάρχει και γι αυτό δεν έρχονται και νέοι εργαζόμενοι στην ομάδα και προτιμούν άλλες ειδικότητες. Καμιά φορά σκέφτομαι πως μπορεί να έχω και μια δόση τρέλας, αφού συνεχίζω να εργάζομαι σε αυτήν την ομάδα και να παίρνω ίδιο μισθό με αυτόν που δουλεύει μέσα στο γραφείο με κλιματισμό.

Posted in: δεητζηδικα