Έξι «αγκάθια» στην πώληση της ΔΕΗ
Ένα σύνθετο κουβάρι με έξι τουλάχιστον αγκάθια αποτελεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που θα απασχολήσει την Πέμπτη τη συνάντηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευ.Βενιζέλο, ενόψει της επίσκεψης την Παρασκευή στην Αθήνα του Γερμανού Επιτρόπου Ενέργειας Ετινγκερ.
Μπορεί η κυβέρνηση να επιμένει ότι η ιδιωτικοποίηση των δικτύων ηλεκτρισμού, δηλαδή του ΑΔΜΗΕ, (100% θυγατρικής της ΔΕΗ), θα προχωρήσει άμεσα και θα έχει κλείσει ως τον Ιούλιο του 2014, υπηρεσιακοί ωστόσο παράγοντες μιλούν για ουτοπική προσέγγιση.
Το εγχείρημα της πώλησης των δικτύων της ΔΕΗ (το 66% σε στρατηγικό επενδυτή και το 34% στο Δημόσιο), αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολο απ? ότι φαινόταν αρχικά, και δεν είναι τυχαίο ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού που προγραμματιζόταν για σήμερα 4 Δεκεμβρίου, μετατέθηκε για τον Ιανουάριο.
Πρώτη εκκρεμότητα, η νομοθετική ρύθμιση που θα μεταφέρει στον Λειτουργό της Αγοράς (ΛΑΓΗΕ) όλες τις οικονομικές δραστηριότητες του ΑΔΜΗΕ που σχετίζονται με την εκκαθάριση της αγοράς. Στόχος είναι να απαλλαγεί ο τελευταίος από τα συνεχή χρέη, και να αποδοθεί καθαρός στον νέο αγοραστή. Το σχετικό νομοσχέδιο εστάλη πρόσφατα προς έγκριση στην DG Energy της Κομισιόν, και το αισιόδοξο σενάριο είναι να έχει δοθεί απάντηση ως τον Ιανουάριο.
Η προσφυγή για το ασφαλιστικό
Δεύτερη εκκρεμότητα, η προσφυγή που έχει καταθέσει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων της ΔΕΗ κατά της πώλησης του ΑΔΜΗΕ, υποστηρίζοντας ότι είναι παράνομη. Το σκεπτικό της αγωγής βασίζεται σε νόμο του 1999 που αναγνωρίζει ότι η περιουσία του ασφαλιστικού ταμείου της ΔΕΗ είναι ενσωματωμένη στα πάγια περιουσιακά της στοιχεία, άρα και του ΑΔΜΗΕ ως 100% θυγατρική της. Ο νόμος λέει ότι έναντι αυτής της ενσωμάτωσης το Δημόσιο πρέπει να καλύπτει κάθε έτος από τον κρατικό Προϋπολογισμό το έλλειμμα που προκύπτει στον ασφαλιστικό φορέα των εργαζομένων.
Για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η κυβέρνηση πρόκειται να φέρει νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή, που θα διαχωρίζει πλήρως τη θέση της ΔΕΗ από το ασφαλιστικό των εργαζομένων. Επιχερεί να μπλοκάρει με τον τρόπο αυτό τόσο τη συγκεκριμένη προσφυγή, όσο και κάθε μελλοντική κατά της διαδικασίας πώλησης της «Μικρής ΔΕΗ». Η ρύθμιση περιλαμβάνεται είτε στο νομοσχέδιο που εστάλη ήδη στη DG Energy ή σε δεύτερο νομοσχέδιο για τη «Μικρή ΔΕΗ».
Τα δάνεια των τραπεζών
Τρίτη εκκρεμότητα, η συζήτηση με τις τράπεζες που έχουν χρηματοδοτήσει τον ΑΔΜΗΕ (με 250 ως 300 εκατ. ευρώ) για τους όρους με τους οποίους θα αποπληρωθούν τα δάνειά τους όταν η εταιρεία αλλάξει χέρια. Κάθε φορά που αλλάζει χέρια μια επιχείρηση, για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση πρέπει να δώσουν πρώτα το οκέυ οι τράπεζες, αφού φυσικά πάρουν εγγυήσεις για την αποπληρωμή των δανείων τους. Τα περισσότερα από τα 250-300 εκατ. ευρώ, προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Τέταρτη εκκρεμότητα, η απόδοση που θα έχουν τα κεφάλαια του ΑΔΜΗΕ για τις νέες μεγάλες επενδύσεις (διασυνδέσεις Κυκλάδων και Κρήτης). Πρόκειται για τα τέλη χρήση συστήματος που πληρώνουν όσοι χρησιμοποιούν τα δίκτυα ηλεκτρισμού. Το ποσοστό αυτό ρυθμίζεται από τη ΡΑΕ, σήμερα είναι 8% και θεωρείται χαμηλό από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές. Υπάρχει εισήγηση για ένα επιπλέον premium που θα ανεβάζει την απόδοση σε ποσοστό 10%-11%, προκειμένου να καταστήσει το διαχειριστή πιο ελκυστικό. Το ερώτημα είναι πως θα επιτευχθεί η αύξηση των τελών να μην μετακυλισθεί μέσω των τιμολογίων ρεύματος της ΔΕΗ στους τελικούς καταναλωτές.
Από πού θα βρει τα χρήματα το Δημόσιο
Πέμπτη εκκρεμότητα, είναι το από πού θα βρει το Δημόσιο τα χρήματα - τα οποία φυσικά δεν έχει- για να εξαγοράσει το 34% του ΑΔΜΗΕ, προκειμένου να κατέχει την καταστατική μειοψηφία, όπως έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση. Το σχέδιο προβλέπει ότι η ΔΕΗ που ελέγχει κατά 100% τον ΑΔΜΗΕ, θα πουλήσει το 66% σε στρατηγικό επενδυτή, και το υπόλοιπο 34% στο Δημόσιο.
Η λύση που έχει προταθεί είναι ένα είδος συμψηφισμού της συγκεκριμένης οφειλής του Δημοσίου με μελλοντικές υποχρεώσεις της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, να συμψηφίσει το Δημόσιο τα κεφάλαια που θα κριθεί ότι αναλογούν στο 34% με την υποχρέωση της ΔΕΗ να καταβάλει ετήσιο τέλος λιγνίτη, που αποτελεί ποσοστό επί του κύκλου εργασιών της και με το οποίο σήμερα χρηματοδοτούνται οι ΑΠΕ.
Έτσι, το Δημόσιο θα «εξοφλεί» σταδιακά και σε βάθος χρόνου τη ΔΕΗ, επιτρέποντάς της να μην καταβάλει τέλος λιγνίτη για το ποσό που αντιστοιχεί στο 34%, για όσο διάστημα χρειαστεί. Το αν όμως η πρόταση μπορεί να «περπατήσει», νομικά δεν είναι σαφές.
Τέλος, έκτη εκκρεμότητα αν και τυπική, είναι το γεγονός ότι το σχέδιο ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ σε μια φάση (η ΔΕΗ πουλά το 66% σε στρατηγικό επενδυτή και το 34% στο Δημόσιο), δεν έχει πάρει έγκριση από το υπουργικό συμβούλιο, παρά μόνο από την τρόικα.
Το αρχικό πλάνο που είχε εγκριθεί τον Ιούλιο από το υπουργικό συμβούλιο, προέβλεπε να πουληθεί το 49% του ΑΔΜΗΕ σε στρατηγικό επενδυτή μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου και σε δεύτερη φάση εκείνος να αγοράσει ένα επιπλέον 2%, φτάνοντας το 51%. Εγκαταλείφθηκε ωστόσο ως εξαιρετικά περίπλοκο.
Μπορεί η κυβέρνηση να επιμένει ότι η ιδιωτικοποίηση των δικτύων ηλεκτρισμού, δηλαδή του ΑΔΜΗΕ, (100% θυγατρικής της ΔΕΗ), θα προχωρήσει άμεσα και θα έχει κλείσει ως τον Ιούλιο του 2014, υπηρεσιακοί ωστόσο παράγοντες μιλούν για ουτοπική προσέγγιση.
Το εγχείρημα της πώλησης των δικτύων της ΔΕΗ (το 66% σε στρατηγικό επενδυτή και το 34% στο Δημόσιο), αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολο απ? ότι φαινόταν αρχικά, και δεν είναι τυχαίο ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού που προγραμματιζόταν για σήμερα 4 Δεκεμβρίου, μετατέθηκε για τον Ιανουάριο.
Πρώτη εκκρεμότητα, η νομοθετική ρύθμιση που θα μεταφέρει στον Λειτουργό της Αγοράς (ΛΑΓΗΕ) όλες τις οικονομικές δραστηριότητες του ΑΔΜΗΕ που σχετίζονται με την εκκαθάριση της αγοράς. Στόχος είναι να απαλλαγεί ο τελευταίος από τα συνεχή χρέη, και να αποδοθεί καθαρός στον νέο αγοραστή. Το σχετικό νομοσχέδιο εστάλη πρόσφατα προς έγκριση στην DG Energy της Κομισιόν, και το αισιόδοξο σενάριο είναι να έχει δοθεί απάντηση ως τον Ιανουάριο.
Η προσφυγή για το ασφαλιστικό
Δεύτερη εκκρεμότητα, η προσφυγή που έχει καταθέσει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων της ΔΕΗ κατά της πώλησης του ΑΔΜΗΕ, υποστηρίζοντας ότι είναι παράνομη. Το σκεπτικό της αγωγής βασίζεται σε νόμο του 1999 που αναγνωρίζει ότι η περιουσία του ασφαλιστικού ταμείου της ΔΕΗ είναι ενσωματωμένη στα πάγια περιουσιακά της στοιχεία, άρα και του ΑΔΜΗΕ ως 100% θυγατρική της. Ο νόμος λέει ότι έναντι αυτής της ενσωμάτωσης το Δημόσιο πρέπει να καλύπτει κάθε έτος από τον κρατικό Προϋπολογισμό το έλλειμμα που προκύπτει στον ασφαλιστικό φορέα των εργαζομένων.
Για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η κυβέρνηση πρόκειται να φέρει νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή, που θα διαχωρίζει πλήρως τη θέση της ΔΕΗ από το ασφαλιστικό των εργαζομένων. Επιχερεί να μπλοκάρει με τον τρόπο αυτό τόσο τη συγκεκριμένη προσφυγή, όσο και κάθε μελλοντική κατά της διαδικασίας πώλησης της «Μικρής ΔΕΗ». Η ρύθμιση περιλαμβάνεται είτε στο νομοσχέδιο που εστάλη ήδη στη DG Energy ή σε δεύτερο νομοσχέδιο για τη «Μικρή ΔΕΗ».
Τα δάνεια των τραπεζών
Τρίτη εκκρεμότητα, η συζήτηση με τις τράπεζες που έχουν χρηματοδοτήσει τον ΑΔΜΗΕ (με 250 ως 300 εκατ. ευρώ) για τους όρους με τους οποίους θα αποπληρωθούν τα δάνειά τους όταν η εταιρεία αλλάξει χέρια. Κάθε φορά που αλλάζει χέρια μια επιχείρηση, για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση πρέπει να δώσουν πρώτα το οκέυ οι τράπεζες, αφού φυσικά πάρουν εγγυήσεις για την αποπληρωμή των δανείων τους. Τα περισσότερα από τα 250-300 εκατ. ευρώ, προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Τέταρτη εκκρεμότητα, η απόδοση που θα έχουν τα κεφάλαια του ΑΔΜΗΕ για τις νέες μεγάλες επενδύσεις (διασυνδέσεις Κυκλάδων και Κρήτης). Πρόκειται για τα τέλη χρήση συστήματος που πληρώνουν όσοι χρησιμοποιούν τα δίκτυα ηλεκτρισμού. Το ποσοστό αυτό ρυθμίζεται από τη ΡΑΕ, σήμερα είναι 8% και θεωρείται χαμηλό από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές. Υπάρχει εισήγηση για ένα επιπλέον premium που θα ανεβάζει την απόδοση σε ποσοστό 10%-11%, προκειμένου να καταστήσει το διαχειριστή πιο ελκυστικό. Το ερώτημα είναι πως θα επιτευχθεί η αύξηση των τελών να μην μετακυλισθεί μέσω των τιμολογίων ρεύματος της ΔΕΗ στους τελικούς καταναλωτές.
Από πού θα βρει τα χρήματα το Δημόσιο
Πέμπτη εκκρεμότητα, είναι το από πού θα βρει το Δημόσιο τα χρήματα - τα οποία φυσικά δεν έχει- για να εξαγοράσει το 34% του ΑΔΜΗΕ, προκειμένου να κατέχει την καταστατική μειοψηφία, όπως έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση. Το σχέδιο προβλέπει ότι η ΔΕΗ που ελέγχει κατά 100% τον ΑΔΜΗΕ, θα πουλήσει το 66% σε στρατηγικό επενδυτή, και το υπόλοιπο 34% στο Δημόσιο.
Η λύση που έχει προταθεί είναι ένα είδος συμψηφισμού της συγκεκριμένης οφειλής του Δημοσίου με μελλοντικές υποχρεώσεις της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, να συμψηφίσει το Δημόσιο τα κεφάλαια που θα κριθεί ότι αναλογούν στο 34% με την υποχρέωση της ΔΕΗ να καταβάλει ετήσιο τέλος λιγνίτη, που αποτελεί ποσοστό επί του κύκλου εργασιών της και με το οποίο σήμερα χρηματοδοτούνται οι ΑΠΕ.
Έτσι, το Δημόσιο θα «εξοφλεί» σταδιακά και σε βάθος χρόνου τη ΔΕΗ, επιτρέποντάς της να μην καταβάλει τέλος λιγνίτη για το ποσό που αντιστοιχεί στο 34%, για όσο διάστημα χρειαστεί. Το αν όμως η πρόταση μπορεί να «περπατήσει», νομικά δεν είναι σαφές.
Τέλος, έκτη εκκρεμότητα αν και τυπική, είναι το γεγονός ότι το σχέδιο ιδιωτικοποίησης του ΑΔΜΗΕ σε μια φάση (η ΔΕΗ πουλά το 66% σε στρατηγικό επενδυτή και το 34% στο Δημόσιο), δεν έχει πάρει έγκριση από το υπουργικό συμβούλιο, παρά μόνο από την τρόικα.
Το αρχικό πλάνο που είχε εγκριθεί τον Ιούλιο από το υπουργικό συμβούλιο, προέβλεπε να πουληθεί το 49% του ΑΔΜΗΕ σε στρατηγικό επενδυτή μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου και σε δεύτερη φάση εκείνος να αγοράσει ένα επιπλέον 2%, φτάνοντας το 51%. Εγκαταλείφθηκε ωστόσο ως εξαιρετικά περίπλοκο.
Newsroom ΔΟΛ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου